Ένας από τους μεγαλύτερους Αυτοκράτορες της Ρωμανίας-Βυζαντίου, υπήρξε ο Ιωάννης Γ' Δούκας Βατάτζης (4 Νοεμβρίου). Έζησε ο άξιος στρατιώτης-Βασιλιάς από το Διδυμότειχο στην πιο κρίσιμη εποχή του Μεσαιωνικού Ελληνισμού, όταν πλέον το Βυζάντιο είχε κατακερματιστεί, ύστερα από την άδοξη πτώση της Βασιλεύουσας στις ορδές των Φράγκων Σταυροφόρων.
Καταγόμενος από παλιά αριστοκρατική γενιά της Θράκης, δεν θέλησε να ακολουθήσει τον αδιέξοδο δρόμο της απομόνωσης και του ελιτισμού της βυζαντινής άρχουσας τάξης, που είχε ολέθρια αποτελέσματα κι αγκάλιασε με όλες του τις δυνάμεις τον λαό.
Ο Ιωάννης τάχιστα κατάφερε να δημιουργήσει ένα θαυμαστό βασίλειο στα Μικρασιατικά εδάφη που απόμειναν στα χέρια των Ελλήνων με έδρα την ιστορική Νίκαια. Αφού αναδιοργάνωσε το κράτος πετυχαίνοντας σε ελάχιστο διάστημα να δημιουργήσει μια σπουδαία αυτάρκη οικονομία, στήριξε στους αυτόχθονες μικρασιατικούς πληθυσμούς με την φροντίδα του για τη γεωργία, τη κτηνοτροφία και τη βιοτεχνία.
Η αυτοκρατορία της Νίκαιας το 1254, έτος θανάτου του Ιωάννη Γ'.
Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό το βυζαντινό νόμισμα έγινε και παλι ισχυρό. Εξαφάνισε σχεδόν τη σπατάλη και τη περιττή χλιδή της αυλής του, θυμίζοντας ο ίδιος Σπαρτιάτη βασιλιά στα ήθη του και στη λιτοδίαιτη ζωή του.
Με τη βυζαντινή διπλωματία στις πιο λαμπρές της στιγμές και με ένα αναδιοργανωμένο κι αξιόμαχο στράτευμα Ελλήνων, κατάφερε να κυριαρχήσει στη Μικρά Ασία και τα Βαλκάνια εναντίον σφετεριστών Βυζαντινών, Φράγκων και Βουλγάρων.
Με έναν σπουδαίο στόλο κυριάρχησε στο Αιγαίο και προετοίμασε το έδαφος για την απελευθέρωση της σκλαβωμένης στους Φράγκους Βασιλεύουσας.
Συνετός, σπουδαίος στρατηγός και άξιος στρατιώτης, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σε σκηνές εκστρατείας.
Φλογερός Χριστιανός, φιλάνθρωπος, ελληνολάτρης, έδωσε τη σφραγίδα της νεοελληνικής αυτοσυνειδησίας στο ύστερο Βυζάντιο, προετοιμάζοντας την Παλαιολόγεια Αναγέννηση. Τον βοήθησε και η τύχη τον καλό Βασιλιά Ιωάννη. Ακόμη κι οι επιδρομείς Μογγόλοι του Ταμερλάνου τσάκισαν τους Σελτζούκους στη Μικρά Ασία, χωρίς να πειράξουν το θεοφρούρητο του Βασίλειο.
Ονομάστηκε από τους υπηκόους του, πατέρας των Ρωμαίων και πράγματι ήταν.
Μετά θάνατον, το λαϊκό εθνικό αισθητήριο κι η εκκλησιαστική συνείδηση τον ανακήρυξαν Άγιο της Εκκλησίας.
Και σίγουρα ήταν μια αγία ψυχή ο καλός στρατιώτης της Θράκης.
Την ευχή του Αγίου.
4 Νοεμβρίου 2017 στις 12:36 μ.μ.
Φαίδων Χριστοδουλάκης, Μ.Α Θεολογίας
fedonpanos1976@gmail.com
Ο Ιωάννης Γ' Δούκας Βατάτζης (Διδυμότειχο, 1193 - Νυμφαίο Ιωνίας, 3 Νοεμβρίου 1254) ήταν ο δεύτερος αυτοκράτορας της Νικαίας (1222-1254), διάδοχος και γαμπρός του Θεοδώρου Α' Λάσκαρη.
Αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό του αναγνωρίστηκε ως Άγιος και η μνήμη του ετιμάτο με ιδιαίτερη ευλάβεια από τους μικρασιατικούς πληθυσμούς μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα.
Ως Άγιος Ιωάννης Βατάτζης ο Ελεήμων, η μνήμη του ετιμάτο με ιδιαίτερη ευλάβεια από τους μικρασιατικούς πληθυσμούς μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα. Η μνήμη του αγίου-αυτοκράτορα διατηρήθηκε μέχρι τους νεότερους χρόνους, κυρίως στη μητρόπολη της Εφέσου.
Το 14ο αιώνα ο επίσκοπος Πελαγονίας Γεώργιος συνέγραψε το Βίον του αγίου Ιωάννου βασιλέως του Ελεήμονος σε μορφή συναξαρίου, ενώ του αποδόθηκαν πολλά θαύματα.
Στον επίσκοπο Γεώργιο πιθανόν βασίστηκε και ο Νικόδημος ο Αγιορείτης (1749-1809), ο οποίος κατά παραγγελία του μητροπολίτη Εφέσου συνέταξε ακολουθία προς τιμήν του αγίου-αυτοκράτορα.
Η Εκκλησία δεν τον αναγνώρισε επίσημα ως άγιο, ωστόσο στα μηναία αναφέρεται η μνήμη του «Ιωάννη Δούκα Βατάτζη» στις 4 Νοεμβρίου. Στο Διδυμότειχο έχει ανεγερθεί το 2010 ο πρώτος Ναός αφιερωμένος στον άγιο Ιωάννη Βατάτζη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου