Όλες οι ηδονές του ανθρώπου ενδέχεται
να τιμωρηθούν εν ημέρα Κρίσεως.
Η μόνη που δεν θα τιμωρηθεί είναι
η ανασκαφή σε παλαιοβιβλιοπωλείο
και ο επινίκιος αλαλαγμός όταν ανακαλύπτεις
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εμπειρίες του Μετρό. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εμπειρίες του Μετρό. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Η Απάτη του Χρόνου και ο ορισμός της τιμιότητας
Απέναντι και δίπλα μου κάθονται τρία παλικαράκια που απ' τα ούζα και τα τσίπουρα έχουν γίνει πατζούρια. Ο πιο άμαθος, άσπρος σαν φάντασμα, σε λίγα λεπτά ρίχνει μια ψιλή ρουκέτα και παραλίγο να με πάρουν τα σκάγια!!!
Η εθνολαϊκή αιθέρια κόρη
Είμαι στη στάση του λεωφορείου σε κατάσταση ημιληθαργικού ζεν, λόγω του κοκτέιλ αντιβίωσης που εχλαπάκιασα και ξάφνου ξυπνάω απ την απώλεια της συνειδητότητας μου στους ωκεανούς του μηδενός, ένεκα μιάς εθνολαϊκής κόρης με κοντό φορεματάκι, η οποία στη προσπάθεια της να προλάβει το λεωφορείο της, πλάκωσε μιάν τρεχάλα και πάνω στην υπερπροσπάθεια άθελα της κόντεψε να δημιουργήσει τυφώνα με το παλλόμενο πεπονοειδές στήθος της που λίγο έλειψε να βγεί εκτός ντεκολτέ.
Ο εναγκαλισμός ένεκα κινδύνου
Είμαι στο Μετρό στο Σύνταγμα και πηγαίνω προς Δάφνη έχων απέναντι μου, δύο αδύνατα και λυγερά κορίτσια, γύρω στα δεκαοχτώ, χεράκι χεράκι, με πολύ κοντές φουστίτσες ψευτολαμπάντα και κολλητά μπλουζάκια σημαιοστολισμένα με ουράνια τόξα στη θέση του εφηβικού τους στήθους, ξανθά με κοντά μαλλιά και γυαλάκια ανήθικα.
Ο Χορός της θεολογικής βροχής από τις εμπειρίες στο μετρό του Φαίδωνα Χριστοδουλάκη
Οι Εμπειρίες στο Μετρό του Φαίδωνα
Ο Χορός της θεολογικής βροχής
Μετρό Παρασκευή 24/10/2014 μ.Χ.
Απόψε η διαδρομή μου στο μετρό που επιβεβαίωσε εκκωφαντικά το λαϊκό αξίωμα που λέει πως εδώ ειναι ο παράδεισος κι η κόλαση. (για την ακρίβεια...από δω ξεκινάνε...)
Αφού λοιπόν έπιασα εξουθενωμένος ένα κάθισμα, άρχισα να σκέφτομαι το τετραημεράκι μου μες στη γλύκα λες κι ήταν ενας μήνας διακοπές...
Ξαφνικά κι ενώ ξεφύλλιζα αδιάφορα μια πολύνεκρη μάχη του παρελθόντος...
Ανάμεσα σε πρόσωπα ηλιοκαμένα
Οι Εμπειρίες στο Μετρό
του Φαίδωνα Χριστοδουλάκη
Ανάμεσα σε πρόσωπα ηλιοκαμένα
Μετρό 11/9 2014 μ.Χ.
Πάντα αυτή τη περίοδο, στις αρχές του Σεπτέμβρη, σαν υποσυνείδητα σχεδόν, πιάνω τον εαυτό μου, αιώνιο μαθητή, να χαζεύει σχολικά συχνά να αγοράζει γόμες, μολύβια και στυλό στα κρυφά...
Πάντα αυτή τη περίοδο, στις αρχές του Σεπτέμβρη, σαν υποσυνείδητα σχεδόν, πιάνω τον εαυτό μου, αιώνιο μαθητή, να χαζεύει σχολικά συχνά να αγοράζει γόμες, μολύβια και στυλό στα κρυφά...
Έτσι, μπαίνοντας απόψε σε ένα βαγόνι με ελάχιστο κόσμο, λες και το καλοκαίρι πήρε παράταση ζωής, έζησα μια μαγική σκηνή άλλης εποχής που θα 'θελα να τη μοιραστούμε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)