Στην Μπενάκη στάθηκα σε ένα παραδοσιακό αθηναϊκό παντοπωλείο, που δόξα τω Θεώ βρίσκεται ακόμη σε χέρια Ελλήνων και δε σου κρύβω πως δάκρυσα απ' τις μυρωδιές και τις εικονές.
Σαν να μπήκα σε χρονομηχανή που σε γυρίζει πίσω σε μιά αθηναϊκή ζωή χαμένη πλέον σε ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες αλά Ζήκος, σε παλαιοπωλεία και σε βιβλία και σε αφηγήσεις γερόντων αρχαίων και καφενόβιων.
Η αείμνηστη εθνολαϊκή μήτηρ μου, γνήσιο τέκνο της ενδόξου λιμνοθαλάσσης του Αιτωλικού, με δίδαξε μεταξύ άλλων πώς να καπνίζω με εφημερίδα, σαν οικοδόμος του 60, την εμβληματική για το δωρικό ελληνικό τραπέζι ρέγγα, πώς να την ξεκοκοκκαλίζω και να την σενιάρω με λάδι για να συνοδέψει το απόσταγμα του νεοελληνικού μας γευστικού πολιτισμού, την εθνική φασολάδα, κάτι τέτοιες παγωμένες μέρες του Γενάρη.
~Παράδοση - πολιτισμός - λεβεντιά~
Καλημέρες παγωμένες...
Φαίδων Χριστοδουλάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου