3.57 Χάραματα Παραμονής Πρωτοχρονιάς...
βγαίνω εξω στο μπαλκόνι σαν υπνωτισμένος βρυκόλακας... πάω έξω να με χτυπήσει ένας παγωμένος βοριάς και να αισθανθώ το χιονόνερο στο πρόσωπό μου...
βγαίνω εξω στο μπαλκόνι σαν υπνωτισμένος βρυκόλακας... πάω έξω να με χτυπήσει ένας παγωμένος βοριάς και να αισθανθώ το χιονόνερο στο πρόσωπό μου...
Ανάβω κακήν κακώς ένα τσιγάρο και προσπαθώ να θυμηθώ πράγματα της χρονιάς που πέρασε... Δε μου 'ρχεται κάτι... δεν θα ασχοληθω αλλο με ότι πέρασε... ας το κάνουν αυτοί που θα γράψουν τη βιογραφία μου... χαχα!
Μάλλον θα δώσω σημασία σ' αυτα που πρέπει να γίνουν...
σ' αυτά που θα ήθελα πολύ να πάρουν σάρκα κι οστά...
Τελικά ο Χρόνος αυτή η άπιαστη έννοια, είναι και μια σπουδαία ευκαιρία... άλλη μια ευκαιρία, οπως ελεγε κι ο Αη Βασίλης, ο αληθινός από την Καισάρεια που και Μέγας είναι και δώρα έχει...
Μπαίινω μεσα ξυλιασμένος... πίσω μου λυσομανά ο άνεμος...
ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ
ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΠΑΛΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
ΔΥΣΚΟΛΗ ΩΡΑ... ΩΡΑ ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗΣ
ΚΙ ΕΝΙΟΤΕ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ.
ΦΕΤΟΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ...
ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑΤΙ;;
ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ
ΚΑΘΕ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΣΑΝ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ...
ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΛΛΑΓΗΣ,
ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ,
ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ...
ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΝΙΚΗΣΕΙ
Ο ΠΑΝΔΑΜΑΤΩΡ ΧΡΟΝΟΣ...
ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΟΝ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ
ΥΠΕΡ ΜΑΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ...
ΣΑΣ ΑΣΠΑΖΟΜΑΙ ...ΦΑΙΔΩΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου