Αγαπώ πολύ όλους εκείνους που πέσαν πάνω τους τρικυμίες και μπόρες και μάτωσαν, αλλά στο τέλος στάθηκαν όρθιοι.
Βετεράνοι του αγώνα που δεν έγιναν απάνθρωποι απ' τα παθήματά τους, αλλά απέκτησαν καρδιά που λιώνει από έλεος.
Αγαπώ πολύ αυτούς, που περνώντας μέσα από καμίνια και βγαίνοντας νικητές, είπαν δόξα τω Θεώ και δεν ξανάγιναν ποτέ τα εγωιστικά σκιάχτρα που ήταν πριν, όταν οι μέρες έγιναν καλύτερες.
Αυτούς αγαπώ: «τους χαίροντες μετά χαιρόντων
και κλαίοντες μετά κλαιόντων...» ποτέ το αντίστροφο.
Φαίδων Χριστοδουλάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου