Η μυστηριακή Σελήνη...

Πολλές φορές τα βράδια αργά, 

γυρνώντας σπίτι μόνος,
σταματάω και κοιτάζω το φεγγάρι 

να ταξιδεύει σαν τεράστια σφαίρα 

μέσα στο στερέωμα.
Σκέφτομαι πόσα μάτια 

μες στους αιώνες
να το χάζεψαν τις νύχτες.

Ότι όντως η μυστηριακή Σελήνη είναι πιο παλιά
απ' την ανθρώπινη επί γης τραγωδία.

Ότι είδε τις νύχτες όλα όσα κρύψαμε
αιώνες επιμελώς, καλά και κακά,
κι έγινε ένας βουβός θεματοφύλακας
των κοσμικών μας μυστικών.

Έτσι ίσως εξηγείται
και το μυστηριακό
πέπλο του φωτός της.

Ότι γύρω απ' αυτήν φτιάχτηκαν
οι πιο σκοτεινές λατρείες
γιατί τελικά αυτή εκφράζει
τον υποσυνείδητο εαυτό μας.

Αυτόν που τον φυλακίσαμε
στο σκοτάδι και τη σιωπή.
Αυτόν που τη νύχτα
αποκτάει φωνή και σχήμα.

Ένα γυμνό κορμί και έναν νου
που γυρνάει στις κοσμικές ερημιές.

Και τα δυο συχνά χωρίς το αίσθημα
του ορατού κι αόρατου κινδύνου.

Έναν άγριο λύκο που τριγυρνάει
να γευτεί το αίμα μιας σάρκας αθώας.
Έναν πρωτόγονο οργασμό ζωής και θανάτου.

Έναν σκοτεινό εαυτό που πλέον,
πέραν απ' τις κατηγορίες
του κακού και του καλού,
ξεπροβάλει σαν τη σελήνη
ανάμεσα απ' τα νέφη
μιας συμβατικότητας.

Έναν εαυτό που γκρεμίζει τις νύχτες
κάθε προσωπική μας μυθολογία φωτίζοντας
με την αλήθεια του το πρόσωπο μας.

Φαίδων Χριστοδουλάκης

Σχετικό:

• Η νύχτα κρύβει μυστικά...