Απέναντι και δίπλα μου κάθονται τρία παλικαράκια που απ' τα ούζα και τα τσίπουρα έχουν γίνει πατζούρια. Ο πιο άμαθος, άσπρος σαν φάντασμα, σε λίγα λεπτά ρίχνει μια ψιλή ρουκέτα και παραλίγο να με πάρουν τα σκάγια!!!
«Σας ζητάω συγγνώμη... άρε πο@τσ@η μου πως έγινα έτσι χάλια...» λέει με μάτια χάντρες και βλέμμα κλαμένο. Τα ίδια κι άλλοι δυο-συγγνώμη και τα ρέστα. Εκεί που 'χε αγριέψει η μούρη μου, μαλάκωσα. Θυμήθηκα τα δικά μου τα καζίκια και τις μπέκρες και του λέω με ύφος όλο εμπειρία και γνώση... «δεν πειράζει αγορίνα, όλα κομπλέ, μια χαρά είσαι! Τώρα θα βγεις όξω, θα σε χτυπήσει και τ' αεράκι, θα ξενερώσεις μια χαρά. Μόνο κοιτάω και τους άλλους με νόημα -να κοιμηθείς στα πλάγια απόψε... οκ;;;».
«Ναι, ναι... σας ευχαριστώ» ...λέει ο μικρός κι άλλοι τα ίδια. Κατεβαίνω, ρίχνω μια καληνύχτα και μια φιλοσοφία μπάρμπα καφενόβιου και κατεβαίνω.
Ανεβαίνοντας τη σκάλα σκέφτομαι πως περνάει ο καιρός. Σαν να 'ταν χθες που 'μουν εγώ στη θέση του μικρού σουρωμένος με μπότες Βέρμαχτ να τρεκλίζω σαν καρέκλα απ' τη σούρα...
Απάτη μεγάλη ο χρόνος. Τεράστιο ψεύδος.
Ο ορισμός της τιμιότητας
«Κύριε ξεχάσατε τα λεφτά σας... τα λεφτά σας καλέ...»
Ο ορισμός της τιμιότητας στην Ελλάδα του 2015...
Να 'σαι καλά μάτια μου...
Fedon-Panos Christodoulakis
Φαληριώτισσα (Σουρωμένος θα 'ρθω πάλι)
- Γρ. Μπιθικώτσης & Γ. Παπαϊωάννου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου