Προφανώς η εξωτερική ρώσικη πολιτική τού κατευνασμού και η φυσική αμυντικότητα της, έρχεται σε αντίθεση με τα αισθήματα του Ρώσικου λαού που χει ταμπουρωθεί πίσω απ' τα εθνικά του μετερίζια και χτίζει αργά και συστηματικά το μετακομμουνιστικό εθνικό του αφήγημα με άξονα την έχθρα στη Δύση και κυρίως στο ιδεολογικό της οπλισμό, την παγκοσμιοποίηση.
Η Ορθοδοξία με το Τσαρικό παρελθόν και την βυζαντινίζουσα πολιτισμική ατμόσφαιρα, η δυναμική και οι δομές του σοβιετικού θηρίου καθώς και οι σελίδες δόξας του Κόκκινου στρατού, αποτελούν τα κυρίαρχα δομικά υλικά του νέου ρώσικου εθνικού οικοδομήματος, παρά τις οποίες κραυγαλέες αντιφάσεις.
Πίσω απ την επίσημη συγκατάβαση και την παροιμιώδη Ρωσική καρτερικότητα, μια άγρια φωνή ακούγεται από το Κίεβο μέχρι τα Ουράλια.
Μια φωνή που συνδυάζει την πειθαρχία των αρχαίων Δανών Ρως με την αντοχή της σλαβικής λαοθάλασσας και την αγριότητα της Χρυσής Ορδής των Μογγόλων.
Σημείωση: φώτο. Ψηφιακή απεικόνιση της επίμαχης ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας με τους χρυσούς τρούλους και την κυματιστή γυάλινη οροφή. Από το άρθρο «Ο Πούτιν πιέζει τον Ολάντ για ρώσικη εκκλησία δίπλα στον πύργο του Άϊφελ. Ο δήμαρχος Μπερτράν Ντελανοέ διαφωνεί με το σχέδιο, που θεωρεί «κιτς»...».
Φαίδων Χριστοδουλάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου