Όταν ακούω Καζαντζίδη είναι λες και διαβαζω το Ευαγγέλιο

Όταν ακούω Καζαντζίδη

Παράξενο αίσθημα ρε παιδί μου.
Όταν ακούω Καζαντζίδη είναι λες
και διαβαζω το Ευαγγέλιο.

Γιατί τελικά για όλους εμάς που

ψηλαφίζουμε την ελληνικότητα
σε διάφορα εδάφη του επιστητού,
η αληθοποίηση και η αυθεντικότητα
γίνονται συνώνυμα ενός ελληνικού
«τρόπου» ευρύστερνου και οικουμενικού
μακράν της κάθε ιμιτασιόν μαϊμουδιάς
και της κάθε ακέφαλης χαμο-χαράς.

Ενός ελληνισμού λυτρωτικού
μου δίνει πρόταση ζωής
στον «όλον» άνθρωπο.

Μεγάλη υπόθεση το βράδυ πριν κοιμηθείς,
να κλείνεις τα μάτια και να ονειρεύεσαι
μια ζωή άλλη, αυθεντική κι αληθινή.

Σαφώς πρέπει να υπάρχει και το
πρόσωπο που θα στην εμπνεύσει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου