Η Ανάσταση είναι χαρά ανείπωτη. Ψυχής και σώματος. Είναι νίκη της Όντως Ζωής. Αποκούμπι και ζωντανή ελπίδα ημών των Χριστιανών. Αγώνας που στο τέλος δικαιώνεται. Γι αυτό πρέπει η χαρά να έχει χέρι χέρι την πνευματική μας ζωή κι όχι την κραιπάλη. Και θα φάμε και θα πιούμε. Και θα χορέψουμε και θα τραγουδήσουμε.
Κυρίως όμως φέτος προτείνω να καθίσουμε σοβαρά να σκεφτούμε όλους εκείνους τους τρόπους που θα μας επιτρέψουν να μπολιάσουμε με το άκτιστο Φως του Μέλλοντος, με την ίδια την Ένσαρκη κι Αναστημένη Ζωή, τον δικό μας βίο που βρίσκεται στα χαρακώματα της φθοράς, εν σκιά θανάτου.
Ας αρχίσουμε από το βράδυ της Αναστάσεως: ας περιορίσουμε τα τόσο ενοχλητικά και θορυβώδη βεγγαλικά κι ας μείνουμε στην Εκκλησία και μετά το "Χριστός Ανέστη" για να απολαύσουμε με καρδιά καθαρή τα αναστάσιμα διαμάντια της λειτουργικής μας παράδοσης.
Για μας γράφτηκαν από αγιασμένα χέρια. Ας μείνουμε και το τραπέζι μπορεί να περιμένει. Ας προηγηθεί η τροφή της ψυχής μας από αυτή του σώματος. Μην φύγουμε πάνω στη μεγάλη χαρά...
Καλή Ανάσταση σε όλες κι όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου