«Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον
δός ἡμῖν σήμερον.» ...πορτοκάλια
Μετρό, 12-2-2015 μ.Χ.
Ήταν ομολογουμένως σήμερα μια πολύ κουραστική μέρα. Με την ιδέα όμως πως με περιμένει τριήμερη αδειούλα, σχεδόν πέταγα κατεβαίνοντας τη σκάλα του Μετρό από Αττική για Δάφνη, παρόλο που εκτός απ τη τσάντα μου με τα σύνεργα της δουλειάς, ήμουν φορτωμένος με κάτι τεράστια πορτοκάλια!
Ένας καλός πελάτης, προφανώς ευχαριστημένος πολύ, από την εξυπηρέτηση της συναδέλφου-κολλητής μου, έστειλε μια μεγάλη κούτα με κάτι τεράστια πορτοκάλια από την Επίδαυρο κι άλλα καλούδια. Η καλή φίλη μας μοίρασε σε όλους και βρέθηκα με τα τεράστια πορτοκάλια μου αμπαλαρισμένα προσεκτικά σε δύο σακούλες για να μην μου φύγουν και τα κυνηγάω στις σκάλες του Μετρό.
Μπήκα λοιπόν σφαίρα στο βαγόνι, έπιασα πανοραμική θέση στα πλάγια, έβαλα τα πορτοκάλια κάτω σχεδόν απ' το κάθισμα και μπροστά το σακίδιο μου. Πριν καλά καλά ξεκινήσω να διαβάζω άλλο ένα βιβλίο στρατιωτικής ιστορίας με μάχες και μακελειά(αμάν αυτά τα κολλήματα!), ήρθαν αργά και κάθισαν στο διπλό κάθισμα, ακριβώς πλάι μου,
Ένας καλός πελάτης, προφανώς ευχαριστημένος πολύ, από την εξυπηρέτηση της συναδέλφου-κολλητής μου, έστειλε μια μεγάλη κούτα με κάτι τεράστια πορτοκάλια από την Επίδαυρο κι άλλα καλούδια. Η καλή φίλη μας μοίρασε σε όλους και βρέθηκα με τα τεράστια πορτοκάλια μου αμπαλαρισμένα προσεκτικά σε δύο σακούλες για να μην μου φύγουν και τα κυνηγάω στις σκάλες του Μετρό.
Μπήκα λοιπόν σφαίρα στο βαγόνι, έπιασα πανοραμική θέση στα πλάγια, έβαλα τα πορτοκάλια κάτω σχεδόν απ' το κάθισμα και μπροστά το σακίδιο μου. Πριν καλά καλά ξεκινήσω να διαβάζω άλλο ένα βιβλίο στρατιωτικής ιστορίας με μάχες και μακελειά(αμάν αυτά τα κολλήματα!), ήρθαν αργά και κάθισαν στο διπλό κάθισμα, ακριβώς πλάι μου,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου